BİLİŞSEL DAVRANIŞÇI TERAPİ YÖNTEMİNİN KEKEMELİK ÜZERİNDEKİ ETKİSİNİN İNCELENMESİ

Author :  

Year-Number: 2018-24
Language : null
Konu :
Number of pages: 4849-4860
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

Bu çalışmanın amacı, bilişsel davranışçı terapinin yönteminin kekemelik üzerindeki etkisini incelemektir. Araştırmanın örneklemini, İstanbul ilinde bulunan Özel Eğitim Uygulama okulu, İşitme Engelliler Okulu, Özel Eğitim Mesleki Eğitim Merkezleri ve Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezlerinde çocukları eğitim alan ve sağlık bakanlığına bağlı devlet hastanesi tarafından kekemelik tanısı almış uygulama grubu ve kekemelik tanısı kontrol grubu olarak toplam 70 kişiden oluşmaktadır. Katılımcılara demografik bilgi formu, Kekemelik SSI uygulanmıştır. Elde edilen veriler SPSS (Statistical Package For Social Sciences) 22.0 istatistik programı kullanılarak analiz edilmiş, verilerin analizinde eşleştirilmiş tekrarlı ölçümler t-testi kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, bilişsel davranışçı terapinin yönteminin kekemelik tanısı almış bireylerde anlamlı düzeyde etkilidir.

Keywords

Abstract

The aim of this study was to investigate the effect of the method of cognitive behavioral therapy on stuttering. The sample of the study was consisted of stuttering group diagnosed as stuttering by the state hospital affiliated to the Ministry of Health and the Special Education Application School, Hearing Impaired School, Special Education Vocational Education Centers and Special Education and Rehabilitation Centers in Istanbul. it is formed. Demographic information form, Stuttering SSI was applied to the participants. The data were analyzed by using SPSS (Statistical Package for Social Sciences) 22.0 statistical program and paired repetitive measurements t-test was used to analyze the data. According to the results, the method of cognitive behavioral therapy was significantly effective in the individuals diagnosed with stuttering.

Keywords


  • Andrade, CRF. (2010). Speech fluency family profile - a linguistic, acoustic and electro myographic study.

  • Andrade, CRF. (2010). Speech fluency family profile - a linguistic, acoustic and electro myographic study. Pró-Fono Revista de Atualização Científica, 22(3), 169-174.

  • Bal, F. ve Ünsal, S. (2018). Kekeme çocuklarda laxvox tekniğinin değerlendirilmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(77), 142-15.

  • Büyüköztürk, Ş., Çokluk, Ö. ve Köklü, N. ( 2013). Sosyal bilimler için istatistik. (12.Baskı). Ankara: Pegem Akademi.

  • Chang, SE,. Synnestvedt, A,. Ostuni, J and Ludlow, CL. (2010). Similarities in speech and white mattercharacteristics in idiopathic developmental stuttering and adult-onset stuttering. Journal Neurolinguistics, 23(5), 455-469.

  • Doğan, D., Nemli, N., Bayram, A., Kaya, A ve Yaşar, M. (2016). Kekeme çocukların yaşam kalitesi bulguları. KBB Uygulamaları, 4(2), 64-69.

  • Drayna, D. & Kang C. (2011). Genetic approaches to understandaing the causes of stuttering. Journal of Neurodevelop Disorders, 3(4), 374-380.

  • Karakaya, E. ve Öztop, D.B. (2013). Kaygı bozukluğu olan çocuk ve ergenlerde bilişsel davranışçı terapi, JCBPR, 2(1), 10-24.

  • Ham, R. (1990). ‘Theraphy of stuttering preschool through adolesence prentice-hall’ Child psychatry içinde. Graham, P. (Ed.). Oxford: Oxford University Press.

  • Howell, P. (2007). Signs of developmental stuttering up to age eight and at 12 plus. Clin Psychol Review, 27(3), 287-306.

  • Karacan, E. (2004). Çocuklarda kekemelik ve diğer iletişim bozuklukları. Psikiyatri Dünyası, 4(1),18-21. Karasar, N. (2014). Bilimsel araştırma yöntemi. (28.Baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık.

  • Kayıran, SM,. Şahin, SA, and Cure, S. (2012). Pediatri perspektifinden çocuklarda konuşma ve dil gecikmesine yaklaşım. Marmara Medical Journal, 25(1), 1-4.

  • Kayıkçı, M.E.K. ve Belgin, E. (2010). Okul çağı kekeme Türk çocuklarının kekemelik bulguları. Türk Ped Arşivi. 45 (2), 141-143.

  • Leahy, R. L. ( 2003). Bilişsel terapi ve uygulamaları. (2.Baskı). İstanbul: Litera Yayıncılık.

  • Ludlow, C. and Loucks, T.(2003). Stuttering: a dynamic motor control disorder. J Fluency Disord, 28(4), 273-295.

  • Maviş, İ ve Özbabalık, D. (2006). Yaşlılıkta nörolojik temelli iletişim sorunları ve dil ve konuşma terapisi. Sosyal Bilimler Dergisi, 6(1), 1-18.

  • Neef, N. (2010). Cortical and subcortical mechanisms in persistent stuttering. Doktora Tezi, Göttingen: Universität Göttingen Division of Mathematics and Natural Sciences of the Georg.

  • Stallard, P. (2017). Çocuklar ve ergenler için bilişsel davranışçı terapi uygulamaları ve alıştırmaları. (1.Baskı). Ankara: Say Yayınları.

  • Topbaş, S. (2010). ‘Ses bilgisel gelişim’ Dil ve kavram gelişimi içinde. Topbaş, S. (Ed.). (4. Baskı). Ankara: Kök Yayıncılık, 75-109.

  • Türkçapar, M.H. ve Sargın, A.E. (2012). Bilişsel Davranışçı Psikoterapiler: Tarihçe ve Gelişim. Bilişsel Davranışçı Psikoterapi ve Araştırmalar Dergisi. 1(1), 7-14.

                                                                                                                                                                                                        
  • Article Statistics