Author :
Abstract
Tasavvuf tarihinin on iki büyük tarikatından olan Kübrevîyye’nin Hemedânîyye kolunun kurucusu Mîr Seyyid Ali Hemedânî hem irfân açısından hem siyaset açısından VIII. Yüzyılın etkin sûfîleri arasında yer alır. Neseben Seyyid olan ve Alî-yi Sânî olarak da tanınan Mîr Hemedânî yaşadığı asırda ilim, irşâd ve seyâhatları ile İslâm âleminde oldukça etkin bir isim olmuştur. Hemedâni irşad faaliyetlerini, kaleme aldığı eserler, seyahatler ve zamanın padişah ve yöneticilerine gönderdiği risâlelerle sürdürmüştür. Hayatı, mücadeleci karakteri, kaleme aldığ yüzü aşkın eserlerinin incelenmesinin büyük önem arz etmektedir. Bu çalışmamızda Bedehşan hâkimi Behremşah’ın talebi üzerine Hemedânî’nin kaleme aldığı risâleyi ele aldık. Önce kısaca Hemedâni’nin hayatı hakkında bilgi verilmiş ardından ilgili eser incelenmiştir.
Keywords
Abstract
Mir Seyyid Ali Hemedânî is the founder of the Hemedânîyya branch of Kübreviyya, which is one of the twelve great sects in the history of Sufism. He is among the active Sufis of the eighth century in terms of both wisdom and politics. Hamadani, who is a Sayyid in terms of lineage and also known as the second Ali, became a very active name in the Islamic world with his knowledge, guidance and journeys in the century he lived. Hemedânî continued his activities of guidance with the works he wrote, travels and epistles that he sent to the sultan and rulers of the time. It is of great importance to examine his life, his combative character and more than a hundred works he wrote. In this study, we discussed a treatise of Hemedânî which he wrote this treatise upon the request of Behremşah, the ruler of Bedehşan. First, brief information about Hemedâni's life was given, and then the related work was examined.
Keywords
- 1. Bedahşi, N. C. (1995). Hülâsetü’l-Menâkıb. Merkez-i Tahkikat-ı Farisi.
- 2. Cebecioğlu, E. (1991). Seyyid Ali Hemedânî’nin Keşmîr’de İslâm’ı Yayma Faaliyetleri ve Siyâsî Düşünceleri. İçinde Tanımı Kaynakları ve Tesirleriyle Tasavvu (ss. 101-132). Seha Neşriyat.
- 3. Envârî, S. M. (1977). Mîr Seyyid Alî Hemedânî ve Tahlîl-u Âsâr-i u. Neşriyye-i Dânişkede-i Edebîyyât-ı ‘Ulûm-i İnsanî.
- 7. Hüseynî, Ş. A. b. F. (1999). Nüzhetu’l-Havâtir ve Behcetu’l-Mesâmi‘ ve’n-Nevâzir. Dâru İbn Hazm.
- 8. Riyâz, M. (1991). Ahvâl-u Asar-u Eş’âr-i Mir Seyyid Ali Hemedânî. Merkez-i Tahkikat-ı Farisi İran u Pakistan.
- 9. Sebzevari, R. M. (1961). Ez-Zâdu’l-‘Ukbâ. Silsiletu’l-Menşûrât.
- 10. Şüşterî, K. N. (1996). Mecalisu’l-Mü’minin. Kitâbfuruşi İslâmiye.
- 11. Yazıcı, T. (1998). Hemedânî Emîr-i Kebîr. Diyanet İslam Ansiklopedisi (C. 17, ss. 186-188).
